hye all...dis my new entry for this yr..will update recently..in shaa Allah (azam baru kunun tuk 2013....dh bln 4 br nk mulekan azam..jd la kn..)
ok la...till we see next entry...
::papa::mama::auf::
Sunday, April 14, 2013
Sunday, June 17, 2012
::testing 123::
try hapdet by fon...hehe..buley upenye..pasni ley la hapdet slalu... ok daaa...
Published with Blogger-droid v2.0.6
Wednesday, June 13, 2012
::my 1st experience become a mama part VII::
Assalammualaikum & selamat pagi,
korang pekaba rini?chat?ayu x bpe chat rini, cam nk demam sesema lak...tu yg mls nk mengarang per yg ptt dikarang...hehehe..
ok, kte continue story last post sy psl projek bersama auf...hehe...mcm projek juta2 plak bunyinyer..
projek nyer ialah.................hehe... SAYA BG AUF DIRECT BREASTFEED...bunyi mcm bese jer kan...tp ni la 1st time sy breastfeed die ble umo die nk msuk 2 bulan...alhamdulillah...auf ley bf sdri w/pun sucking die x mcm bb len...mse ni doc x tau pown yg sy bg auf bf...hoho...teruk kn...klu pape terjadi cemane???tp mse tu x pk sgt pown..naluri keibuan nk menyusukan anak n naluri anak ble dkt ngan kte secara automatiknya die akn mencari tempat tuttttt...nk nenen...mcm diajar2 plak...tp tu la hakikat sebenar nya...mase nga buat sessi kangaroo care tuh auf mencari2 nk nen...memule tkut gak...tp ble tgk auf cam kesian lak...mst dh lame die teringin nk nen kn..sy kuatkan hti gak bg die...tp slow2...alhamdulillah, ianya berjln ngan lancar...smpi tertido auf..mb sgt menikmati air susu mama, 1st time kot die rse cemane rse susu...cian ank mama...perasaan sy ketika itu??hurmm...jgn ckp la..mmg x dpt nk digambarkan..terasa der satu mende yg menusuk kt hati then pergi ke otak...n keluar melalui air mate...sebak sgt....alangkah indah nya tuhan beri nikmat menjadi seorang ibu..satu mende yg x dpt nk digambarkan....
hari berikutnya membuat sesi sy mst curi2 bf auf...hehe..kekadang mcm terase plak auf menunggu2 kedatangan sy..nk manje2 ngan die...setelah ianya berlarutan beberapa hari...sy pown rse serba salah gak la kn...kot la sy buat tu slah ke..x boleh ker...then sy decide utk gtau doc yg sy pnh try bg auf bf....igt doc nk marah...rupenye doc plak yg terkejut...??????hehe...doc ,c, x caye auf ley bf, sbb bese bby yg gne O2, mereka kurg tenaga utk bf..hoho..yeke???yer la kn...nk bernafas pown x larat, kne gne O2, apetah lg nk sucking...sdgkn sblm ni minum pown masukkan tiub direct dlm perut...ni kn nk sucking tuk kuarkan susu yer x???tp Allah tu maha kuasa, Dia boleh buat apa sahaja di luar kemampuan fikiran manusia.
Alhamdulillah doc x marah dgn ape yg sy gtau, malah doc encourage sy tuk bg bf, tp jgn terlalu lama sgt sbb tkt bb pnt..yess...seronoknya...so, hari2 selepas tu pasti akn bg auf bf..tp sket2 la...x mo bg die pnt..alhamdulillah, sumenyer berjaln dgn baik...
semakin hari auf semakin menunjukkan keadaan yg positif..berat naik...yayak ok (buang air besar)..susu bertambah...kadar O2 pown smkin berkurang...syukur sgt...doc gtau yg auf mgkn akn ditukar ke ZON KUNING .. alhamdulillah...zon kuning ni merupakan tempat bby yg separa kritikal...means, keadaan yg bertambah bagus...syukur Ya Allah...mmg ini yg kami harapkan...perubahan yg positif..setelah hampir 2 bln menetap di ZON MERAH ..mmg ade hikmahya kami bersabar...biar lambat asalkan sihat kn...hehe....mase kat zon ni bb x ramai sgt compare kt zon merah, der la dlm 4-5 org gtu...jd nurse yg je pown x ramai...1-2 org compare ngan zon merah ramai org...hehe...maknenye auf x perlukan perhatian penuh...walaupun kekadang auf ade mood malas utk bernafas dan menyebabkan die DESAT (ni klu oksigen bb down dlm bdn).. agk rsu gak mse kt zon ni...sbb x rmi yg jage...tp kami tawakal jer n yakin dgn nurse2 yg bertugas kt sane..
mase kat zon ni, barulah kami tau yg setiap bby yang menggunakan oksigen mesti melakukan pemeriksaan mata atau ROP (Retinopathy of prematurity) pemeriksaan ini bertujuan untuk mengesan perubahan abnormal mata bayi bagi mengesan tindak balas akibat daripada penggunaan oksigen..sbb bb yg lahir premature mempunyai mata yg belum complete..means premature jgk la,,,so klu gne oksigen lelame, ianya akn mengakibatkan mata bayi akan mengalami pertumbuhan yg abnormal..
sedikit info berkenaan dengan bayi pramatang..(sumber
dpd google)
Sedikit info tentang ROP (sumber dpd google)
sumber2 ni sume saya search tuk menambahkan pengetahuan ape yg sebenarnya terjadi..at least kalau doc tanye sy ade la sedikit idea untuk bertanya dgn lebih lanjut...
then doc mengesahkan auf mempunyai masalah mata pada tahap 3 zon 3...pada tahap ini dikira agak serius...ini kerana auf lame sgt gune oksigen...so, doc kate auf berkemungkinan besar akan di laser, jika tidak auf berkemungkinan tidak akan dpt melihat dunia..ya Allah..dugaan datang lagi....tp mereka gtau yg mereka akan monitor setiap minggu bagi memastikan n kompem kan balik tahap kerosakan mata auf..mungkin ianya boleh berkurangan..sape tau kn...sekali lagi kami diuji selepas diberi nikmat dengan auf...kami redha..pada ketika ini kami redha dan berdoa agar segalanya akan berubah...hanyaAllah yg tau...tp kami sentiasa berharap agak keajaiban berlaku..
saya akn coretkan kisah seterusnya pd next en3..sabar yer...sy try to update tomorrow apa yg terjadi...
tks for reading and continue reading..ape yg sy tau akn sy share.... :)
korang pekaba rini?chat?ayu x bpe chat rini, cam nk demam sesema lak...tu yg mls nk mengarang per yg ptt dikarang...hehehe..
ok, kte continue story last post sy psl projek bersama auf...hehe...mcm projek juta2 plak bunyinyer..
projek nyer ialah.................hehe... SAYA BG AUF DIRECT BREASTFEED...bunyi mcm bese jer kan...tp ni la 1st time sy breastfeed die ble umo die nk msuk 2 bulan...alhamdulillah...auf ley bf sdri w/pun sucking die x mcm bb len...mse ni doc x tau pown yg sy bg auf bf...hoho...teruk kn...klu pape terjadi cemane???tp mse tu x pk sgt pown..naluri keibuan nk menyusukan anak n naluri anak ble dkt ngan kte secara automatiknya die akn mencari tempat tuttttt...nk nenen...mcm diajar2 plak...tp tu la hakikat sebenar nya...mase nga buat sessi kangaroo care tuh auf mencari2 nk nen...memule tkut gak...tp ble tgk auf cam kesian lak...mst dh lame die teringin nk nen kn..sy kuatkan hti gak bg die...tp slow2...alhamdulillah, ianya berjln ngan lancar...smpi tertido auf..mb sgt menikmati air susu mama, 1st time kot die rse cemane rse susu...cian ank mama...perasaan sy ketika itu??hurmm...jgn ckp la..mmg x dpt nk digambarkan..terasa der satu mende yg menusuk kt hati then pergi ke otak...n keluar melalui air mate...sebak sgt....alangkah indah nya tuhan beri nikmat menjadi seorang ibu..satu mende yg x dpt nk digambarkan....
hari berikutnya membuat sesi sy mst curi2 bf auf...hehe..kekadang mcm terase plak auf menunggu2 kedatangan sy..nk manje2 ngan die...setelah ianya berlarutan beberapa hari...sy pown rse serba salah gak la kn...kot la sy buat tu slah ke..x boleh ker...then sy decide utk gtau doc yg sy pnh try bg auf bf....igt doc nk marah...rupenye doc plak yg terkejut...??????hehe...doc ,c, x caye auf ley bf, sbb bese bby yg gne O2, mereka kurg tenaga utk bf..hoho..yeke???yer la kn...nk bernafas pown x larat, kne gne O2, apetah lg nk sucking...sdgkn sblm ni minum pown masukkan tiub direct dlm perut...ni kn nk sucking tuk kuarkan susu yer x???tp Allah tu maha kuasa, Dia boleh buat apa sahaja di luar kemampuan fikiran manusia.
Alhamdulillah doc x marah dgn ape yg sy gtau, malah doc encourage sy tuk bg bf, tp jgn terlalu lama sgt sbb tkt bb pnt..yess...seronoknya...so, hari2 selepas tu pasti akn bg auf bf..tp sket2 la...x mo bg die pnt..alhamdulillah, sumenyer berjaln dgn baik...
semakin hari auf semakin menunjukkan keadaan yg positif..berat naik...yayak ok (buang air besar)..susu bertambah...kadar O2 pown smkin berkurang...syukur sgt...doc gtau yg auf mgkn akn ditukar ke ZON KUNING .. alhamdulillah...zon kuning ni merupakan tempat bby yg separa kritikal...means, keadaan yg bertambah bagus...syukur Ya Allah...mmg ini yg kami harapkan...perubahan yg positif..setelah hampir 2 bln menetap di ZON MERAH ..mmg ade hikmahya kami bersabar...biar lambat asalkan sihat kn...hehe....mase kat zon ni bb x ramai sgt compare kt zon merah, der la dlm 4-5 org gtu...jd nurse yg je pown x ramai...1-2 org compare ngan zon merah ramai org...hehe...maknenye auf x perlukan perhatian penuh...walaupun kekadang auf ade mood malas utk bernafas dan menyebabkan die DESAT (ni klu oksigen bb down dlm bdn).. agk rsu gak mse kt zon ni...sbb x rmi yg jage...tp kami tawakal jer n yakin dgn nurse2 yg bertugas kt sane..
mase kat zon ni, barulah kami tau yg setiap bby yang menggunakan oksigen mesti melakukan pemeriksaan mata atau ROP (Retinopathy of prematurity) pemeriksaan ini bertujuan untuk mengesan perubahan abnormal mata bayi bagi mengesan tindak balas akibat daripada penggunaan oksigen..sbb bb yg lahir premature mempunyai mata yg belum complete..means premature jgk la,,,so klu gne oksigen lelame, ianya akn mengakibatkan mata bayi akan mengalami pertumbuhan yg abnormal..
sedikit info berkenaan dengan bayi pramatang..(sumber
dpd google)
Eye Problems
Retinopathy of
Prematurity (ROP)
Premature babies are at risk for aquiring a
disease of the developing eye called retinopathy of prematurity (ROP; formerly
called retrolental fibroplasia). ROP can occur in babies who are born at less
than 32 weeks of pregnancy, but the highest rate occurs in babies who are born
at less than 28 weeks.
Premature babies are at risk for ROP because the
retina (the membrane at the back of the eye that helps transform light into
images) is less developed and only partially covered with blood vessels at
birth. Many premature babies get supplemental oxygen soon after birth. High
levels of oxygen, or fluctuation in a baby's oxygen level, can damage the
partially formed blood vessels of the retina. (There have, however, been cases
of ROP in babies who have never received extra oxygen.)
When ROP develops, the blood vessels in the
baby's retina begin to grow irregularly and may bleed and form scar tissue. In
the most severe cases, scar tissue can pull on the retina and cause it to
detach from the eye, resulting in blindness. Ten to thirty percent of premature
babies may get ROP; however, only a few cases result in impaired vision or
blindness.
To prevent ROP, extremely premature babies
should have their blood oxygen levels closely monitored. Babies who are born
prematurely should have their eyes examined by a pediatric ophthalmologist at
four to six weeks of age, and then every two weeks until the blood vessels in
the retina are completely grown. If a baby has signs of severe ROP, frequent
eye exams and special therapy (for example, laser surgery) may be necessary to
treat the irregular growth and prevent ROP from progressing.
Other Eye Problems
Other common eye problems for premature babies
include nearsightedness (myopia) and lazy eye (strabismus). A baby with
strabismus may need to wear an eye patch or have surgery. Former premature
infants should continue to have their vision checked yearly by an eye doctor,
even after their ROP has gone away.
Hearing Problems
Premature babies are at increased risk for
hearing abnormalities and should have their hearing tested before discharge
from the hospital. If the tests are abnormal, the baby should see a specialist
for further evaluation and treatment.
Sedikit info tentang ROP (sumber dpd google)
Premature Babies At Risk For Eye Problems
By George Leposky
Advances in treating the
smallest, least developed premature babies now allow many to survive who would
have died a generation ago, but not all of these "super-preemies"
will grow up to lead normal, healthy lives. A serious complication that some of
them face is retinopathy of prematurity (ROP), an eye disorder formerly called
retrolental fibroplasia.
According to the
National Eye Institute (NEI), ROP can lead to blindness in one out of 48
infants weighing less than 2.7 pounds (1,251 grams) at birth.
What ROP Is
We are able to see
because the lens inside each of our eyes focuses light energy on the retina, a
layer of cells on the inner surface of the eye. The retina captures this light
energy and transforms it into electrical impulses, which the optic nerve sends
to the brain.
During the last few
weeks before the birth of a full-term baby, blood vessels grow outward from the
optic nerve into the retina. In some premature babies, something interrupts
this process. Then abnormal vessels begin to grow, accompanied by fibrous scar
tissue that in the worst cases forms a ring all the way around the inside of
the eye.
"Fortunately, most
premature infants do not develop ROP, and most infants with ROP improve
spontaneously," notes ophthalmologist Scott C. Richards., M.D., of the
Country Hills Eye Center in Ogden, Utah.
In other cases, however,
ROP can grow progressively worse. Ultimately the scar tissue contracts,
detaching the retina from the choroid, an inner layer of blood vessels
underneath the retina. A partial detachment may allow fluid from inside the eye
to seep behind the retina, enlarging the area of detachment and further
decreasing visual acuity. Complete detachment of the retina will leave the
infant blind.
The NEI says about 74
percent of the 27,000 "super-preemies" born each year survive, and
six percent of them develop severe ROP. Although treatments for ROP exist, they
don’t help every patient. According to the NEI, about 35 percent of eyes with
severe ROP are blind a year after treatment.
Risk Factors
Researchers still aren’t
sure what causes ROP. It is associated with premature birth - an inherently serious problem - and with a constellation of other
complications associated with prematurity. These include a chronic shortage of
oxygen before birth, circulatory and respiratory problems, anemia, seizures,
and the use of blood transfusions and mechanical ventilation to treat premature
infants. However, sorting out cause and effect from a mere association remains
a challenge.
After ROP was discovered
in 1941, the earliest efforts to find a cause focused on the practice of giving
premature newborns high levels of supplemental oxygen. When neonatologists
began administering less oxygen to their tiny patients, ROP should have gone
away - but it didn’t. In
fact, the number of cases began to rise in the 1970s. This coincided with major
advances in neonatal care that expanded the frontiers of survivability for the
smallest and most premature infants, in whom ROP is most likely to develop and
most likely to need treatment.
Selecting the
appropriate level of supplemental oxygen a premature infant should receive
involves a delicate balance. Too much oxygen increases the risk of ROP; too
little can cause other complications, or death. With current technology for
monitoring the oxygen level of an infant’s blood, that balance is being
achieved today.
Another possible risk
factor is the use of indomethacin, a drug similar to ibuprofen, to promote
closure of the ductus arteriosus, a small fetal blood vessel bypassing the
lungs. In a full-term infant, this vessel normally closes by itself soon after
birth. One study found an association between indomethacin and severe ROP, but
another did not.
Although the use of
calf-lung surfactant to treat respiratory distress syndrome in premature
infants has been associated with a decreased risk of ROP, Dr, Richards says
this may be due to improvements in lung function and nutritional status
"rather than a direct effect of the surfactant on the ROP process."
On the theory that bright light may cause ROP or
make it worse, many newborn intensive-care units have installed dim lights or
covered the babies’ isolettes or cribs with blankets. However, a clinical study
supported by the NEI found that "a reduction in the ambient-light exposure
does not alter the incidence of ROP."
Vitamin E deficiency
also has been considered as a cause of ROP. Although the results of studies to
explore this theory were ambiguous, they suggest that giving vitamin E to
premature infants doesn’t seem to hurt and may help.
Treatment of ROP
Most newborn
intensive-care units now screen for ROP with an indirect ophthalmoscope, a
device that provides a three-dimensional view of the retina. The procedure
involves use of a local anestethic and can be stressful to the infant. "We
do our initial examinations," Dr. Richards says, "at 33 weeks
gestational age or six weeks after birth, whichever comes first, assuming that
the infant is stable enough for the examination." If ROP is present, the
procedure is repeated at intervals of a week or two until the abnormal retinal
vessels disappear or until the disease progresses to the point of requiring
treatment. Four treatment methods are available:
· Cryotherapy, use
of a supercooled probe on the outside wall of the eye to freeze portions of the
retinal surface.
· Laser
photocoagulation, which is more precise than and has largely supplanted
cryotherapy. It treats the retina and choroid directly without affecting the
whole eye wall.
· Scleral buckle, a
surgical procedure in which a silicone band tightened around the eye helps to
relieve stress on a detached retina so it can reposition itself against the eye
wall.
· Vitrectomy, a complex procedure involving
replacement of the vitreous gel inside the eye with a saline solution, and
removal of the scar tissue on the retina. Sometimes the lens also has to be
removed. Reattachment of the retina to the eye wall succeeds in 25 to 50
percent of ROP victrecomy patients, but only about 25 percent of that group can
see "well enough to reach out and grab an object or recognize
patterns," Dr. Richards says. "The disappointing visual results of
surgery underscore the need for careful screening and timely laser treatment
for patients at risk for visual loss."
Later Complications
Infants with ROP - even a mild case that goes away by
itself - are prone to
complications that can cause vision loss later in life. These include:
· Glaucoma, a
disease in which increased pressure inside the eye damages the optic nerve,
gradually reducing visual acuity until blindness occurs.
· Amblyopia (lazy eye), dimness of vision
without a detectable organic cause.
· Myopia
(nearsightedness).
· Nystagmus (a
rapid, involuntary shaking of the eyeball).
· Retinal detachment
during adolescence and early adulthood.
· Strabismus
(crossed eyes).
Thus, anyone who was
treated for ROP as an infant should see an eye doctor frequently during
childhood and at regular intervals throughout life. Furthermore, because
careful screening for ROP is a relatively recent practice, adults who know that
they were born prematurely and don’t know whether they had ROP also should have
regular eye exams, to detect and receive prompt treatment for any late-onset
complications of ROP that may threaten their vision.
George Leposky is editor of Ampersand
Communications, a news-features syndicate based in Miami, Florida.
For More Information
National Eye Institute -
http://www.nei.nih.gov/neitrials_script/studydtl.asp?id=58
© Ampersand Communications
sedikit info bergambar tentang ROP
Parents'
Guide to Their Premature Baby's Eyes
|
Overview
More than 80% of premature babies who weigh less than 1000
grams (2.2 lbs) will develop ROP. Most will resolve without treatment. Those
who require treatment much receive it in a timely manner in order to obtain
the best possible outcome. This may occur after discharge
from the hospital. For this reason, it is critical that premature babies be
examined according to the schedule that will be communicated to you at
discharge. There is risk of retinal detachment from the active form of ROP
until about ten weeks after the babies due date (50 weeks after conception.)
Vision is a highly complex act which requires the functioning
of the visual pathways in the brain. Even with timely screening and proper
treatment, other factors may lead to less than normal vision in premature
infants. Modern treatment has reduced the devastating effects of ROP on the
eye, yet worldwide it remains the leading cause of pediatric retinal
blindness. With or without ROP, there can be profound vision loss due to
amblyopia (lazy eye,) eye misalignment or the need for glasses. For
this reason, every premature infant deserves the lifelong attention of an
ophthalmologist.
What is ROP?
Retinopathy of Prematurity (ROP) is a potentially blinding
disease which in the United States affects several thousand premature infants
each year. It was unknown prior to 1942 because premature infants did
not survive long enough to show the effects of ROP. With improvements
in the medical care of the smallest premature infants, the rate and severity
of ROP have increased. The diagnosis of ROP is made by an
ophthalmologist who examines the inside of the eye. Premature infants
qualify for eye examinations based on their birthweight. Although the
majority of examined babies will show some degree of ROP, most will not
require surgery. Nevertheless, premature babies require lifelong
follow-up by an ophthalmologist because of their increased risk for eye
misalignment, amblyopia and the need for glasses to develop normal
vision.
How the Eye Works
The eye functions much like a camera. The front of the
eye contains the structures which focus the image and regulate the amount of
light that enters the eye, similar to the lens and shutter of a camera.
The inside of the eye is filled with a gel-like substance called
vitreous. In the back of the eye is the retina which functions like the
film in a camera. Without film a camera cannot take a picture and
without the retina, the eye cannot see. A normal full term infant has a
nearly fully formed retina. Blood vessels which provide nutrition to
the retina grow from the back of the eye to the front, with this process
completed just after birth.
The Premature Eye
When a baby is born prematurely, the retina is only partially
formed. The blood vessels have grown into the retina at the very back
of the retina at the very back of the eye but not into the rest of the
retina. The amount of abnormal underdeveloped retina proportional to
the severity of prematurity. The closer that a premature baby is to
full term, the more normally developed is the retina. The greater the
prematurity, the greater is the amount of undeveloped retina.
Zones of Involvement
Two factors influence vision loss from ROP: the amount
of retina that is undeveloped at the time of birth and the severity of the
disease. The retina is divided into Zones 1, 2 and 3 and the severity
of ROP is graded as Stage 1, 2, 3, 4 or 5.
ROP-Stages and
Treatment
If the retina detaches, removal of the vitreous (vitrectomy)
and lens may be needed. Rarely, a band of silicone may be placed around
the eye (a scleral buckling operation).
|
Wednesday, June 6, 2012
::my 1st experience become a mama part VI::
Assalammualaikum..
ohho..bru nk berblog rini...sblm2 ni rse cam otak x ley nk proses...loading ajer..kikiki...minta maaf sgt2 ea sesape yg tertunggu2..n tks a lot coz mengikuti cter ni...i juz share wut i've go through...so, sesape ley la dijadikan panduan n teladan...
last en3 sy der sbut der satu cara tuk kter meransang bayi supaya lebih strong kn..kaedah itu jga la yg disarankan oleh doc kpd sy..rasenye kebanyakan hospital len xder kot amalkan sgt kaedah ni..(x tau la klu der tp sy x tau)...tp rsenye kurg la..kaedah yg sy maksudkan ialah "KANGAROO CARE"..for those yg pnh dgr mst tau per ni...for those yg bru 1st time dgr, sy nk share sket kt cni...kaedah ni dinamakan kangaroo care sbb cara perlaksanaan die ala-ala kangaroo dukung ank die dlm bag tu...hehe..dgr cm klaka kn...tp kaedah ni la antara yang sy buat dlu utk memberi semangat n kekuatan kt auf..kaedah ni bertujuan untuk bayi merasai kehadiran ibu mereka dan mereka merasai kulit ibu, mendengar degup jantung ibu dan mereka (bayi) sgt selesa ketika proses kangaroo care sbb mereka rse seperti msh brada dlm perut ag kot n merasai kasih sayang ibu.
sy bersyukur krn doc suh buat kaedah tu...pd mulenya mmg la x tau ape nk buat..tp alhamdulillah nurse kt NICU HSB bersedia berkongsi maklumat yg mereka tau. utk pertama kalinya setelah sebulan setengah auf dilahirkan barulah sy dpt mendukung auf..memeluk auf...mencium pipi halus auf sepuas2nya...syukur Alhamdulillah ya Allah...saat ini la yg dinantikan...memeluk auf dlm dakapan...rasanya rindu yg terbeban terbayar..bayangkanlah, org lain lepas bersalin jer trus dpt tgk bby derang..cium...peluk..menyusukan...saya skali pown x pernah..tp hari ni, sy dpt buat semua tu..
pada awalnya sy agak kekok..almaklumlah, x pernah pown buat cmni..then wayar kt auf der sane sini, tkut gak mama nk pgg auf...mse sesi berjalan, auf tdo dgn lenanya atas dada mama, mgkin terasa bahang bdn mama n degupan jantung mama kot...bahagia nye rse..mse tu la tau auf sgt perlukan sokongan dr segi mental..klu la tau dr awl..lme dh buat tau...bia cpt auf sht...mse sesi tuh kedengaran kuat betul bunyi oksigen yg dipasang kt auf...cian auf..mst x selesa kn syg..nk tdo mst x lena sbb bunyi tu...tp nk buat cemane...klu auf nk chat cpt mst kne pakai jgk...nt dh chat x mo dh pakai mesin oksigen ag...for the 1st sessi, doc juz benarkan sy buat dlm 30 minit shj...hurm...cptnye...rse x puas ag dok peluk auf...doc kate for 1st time mmg x ley lelame...tkut bby kne infection dok lua lelame...almaklumla...auf kn x kuat lg antibodi die...sng jer nk kne penyakit...emm...sy redha for auf...then tnye doc, ble bley buat ag??doc kte hari2 pown bley tp still x ley lelame...yeaaaaa....seronoknyer...sbb pasni klu dtg jenguk auf ley la peluk cium die lagi kn...hehe...terasa hidup lebih bermakna...perasaan jd ibu semakin tmbuh dlm hti (sbb sblm ni x penah rse dukung ank sdri, ble dpt dukung..heaven sgt...)...lps dpd tu stp kli dtg pasti sy akn buat kaedah ni...nk bgi sepenuh sokongan kt auf tuk trus survive..nafikan ckp doc yg kt auf cme der harapan 50-50..mama tau auf boleh...
disamping auf melalui kaedah tu, doc der jgk gtau yg mgkin auf akn diberi sejenis ubt untk tempoh 10 hari, doc kate mb ubt tersebut mempunyai effect pd masa akn dtg, doc nyatakan juga, kemungkinan ianya akan mengganggu perkembangan auf n auf mungkin akan kureng sket dlm bab matematik (x pe la, mama ley asuh auf smpai terer...hehe..)...tp doc juz bg kemungkinan shj...mgkin ianya terjadi, mungkin ianya x terjadi, ianya bergantung, tiada peratusan khas yg boleh digambarkan oleh doc...segalanya mungkin...doc kate ubt ni akn membantu menguatkan paru2 auf..sblm doc memberikan ubt ni kt auf (x pasti lak ape name ubt tuh sbb bhs doc, x fhm sgt) doc mmg kne terangkan kt parents either setuju or x...so, slpas kami berbincang, kami bersetuju untuk membenarkan auf diberi ubt tersebut..untuk kebaikan auf...kte mestilah mencuba, sbb mungkin perkara tersebut tidak terjadi itu ada, so kami redha..aslkan auf cpt sht..
so selepas dpt sesi pertama kangaroo care, sy kerap kali melakukan kaedah tu...sehinggalah sy habis cuti bersalin n start keje..setiap ptg selepas balik kije, lokasi utama yg perlu sy tuju ialah NICU HSB, sy mesti n wajib menjenguk anak bujang kesayangan sy dan melakukan kaedah itu tnpa putus asa, sampaikan derang pown dh knl mama sbb ske buat kangaroo care n mama akn ambil sdri segala peralatan ble nurse2 tu bz...dh mcm umh sdri plak kn...hehe..papa akn jenguk auf 2 hari skali, sbb tpt kije papa jauh, n papa kne cari nafkah lebih utk kami...mama fhm..n auf pn fhm... :)..setiap hari mama akn hantar bekalan susu untuk auf (yg mama dok perah hari2 kt opis)..n hari2 mama akn lewat sampai umh..alhamulillah papa fhm..
disebabkan sy selalu lmbt smpai umh, sy dengan rendah diri nya memohon jasa baik boss sy tuk balik awl sedikt dpd biasa, sbb rsu gak balik sengsorg memalam...alhamdulillah, pihak syarkt memahami n membenarkan sy pulang awl jam 4.30pm setiap hari sehingga lah auf keluar wad..selepas buat kaedah itu, keadaan auf bertambah baik...klu dlunya kadar oksigen aufprnh mencecah 60%, semakin hari ianya akn turun sehinggalah auf di extubated (bukak salur pernafasan melalui mulut) then tukar ke hidung..kadar oksigen direndahkan..dan akhirnya auf menggunakan saluran oksigen melalui hidung..syukur ya Allah...
kegembiraan kami ditambah dgn berita baik oleh doc yg pendarahan di otak sudah hilang n pemeriksaan di IJN mengesahkan lubang pada jantung auf telah tertutup..kuasa Allah, tiada siapa yg dpt menyangkal..apa yg DIA rancang tiada siapa yg tahu...Alhamdulillah...kami sgt bersyukur..tiada kata2 yg dpt digambarkan..
sesi mama bersama auf, sbnrnya papa pn ley buat sesi ni, tp papa malu..hehe...see, lena je die tdo...
inside da incubator was auf..mse ni otw ke IJN..nek ambulan...nenoneno...yg pgg incu tu doc Sazli yg mengiringi kami...
another session with auf..cenonet jer auf kn...bdn bsar tapak tgn mama je...cian die..byk tol wyar selirat sane sini...
auf awake..mase ni dh tukar jnis len lak bantuan pernafasan nyer....kcil skt n kandungan oksigen pown x byk sgt..
1st auf outside incubator..n 1st day pakai baju...hehe..
hisap jari...mase ni auf lom pernah ag direct breastfeed ngan mama coz doc tkut die tersedak or x ckup tenaga/nafas...tp mcm die dh ley sucking jer kn...hehe...then pada suatu hari, sy telah membuat sesuatu ngan auf tanpa pengetahuan doc, tp x merbahaya la..hoho...nt sy sambung next en3 kay..tenkiu for read my celoteh... :)..klu der pape leave la comment yer...
ohho..bru nk berblog rini...sblm2 ni rse cam otak x ley nk proses...loading ajer..kikiki...minta maaf sgt2 ea sesape yg tertunggu2..n tks a lot coz mengikuti cter ni...i juz share wut i've go through...so, sesape ley la dijadikan panduan n teladan...
last en3 sy der sbut der satu cara tuk kter meransang bayi supaya lebih strong kn..kaedah itu jga la yg disarankan oleh doc kpd sy..rasenye kebanyakan hospital len xder kot amalkan sgt kaedah ni..(x tau la klu der tp sy x tau)...tp rsenye kurg la..kaedah yg sy maksudkan ialah "KANGAROO CARE"..for those yg pnh dgr mst tau per ni...for those yg bru 1st time dgr, sy nk share sket kt cni...kaedah ni dinamakan kangaroo care sbb cara perlaksanaan die ala-ala kangaroo dukung ank die dlm bag tu...hehe..dgr cm klaka kn...tp kaedah ni la antara yang sy buat dlu utk memberi semangat n kekuatan kt auf..kaedah ni bertujuan untuk bayi merasai kehadiran ibu mereka dan mereka merasai kulit ibu, mendengar degup jantung ibu dan mereka (bayi) sgt selesa ketika proses kangaroo care sbb mereka rse seperti msh brada dlm perut ag kot n merasai kasih sayang ibu.
sy bersyukur krn doc suh buat kaedah tu...pd mulenya mmg la x tau ape nk buat..tp alhamdulillah nurse kt NICU HSB bersedia berkongsi maklumat yg mereka tau. utk pertama kalinya setelah sebulan setengah auf dilahirkan barulah sy dpt mendukung auf..memeluk auf...mencium pipi halus auf sepuas2nya...syukur Alhamdulillah ya Allah...saat ini la yg dinantikan...memeluk auf dlm dakapan...rasanya rindu yg terbeban terbayar..bayangkanlah, org lain lepas bersalin jer trus dpt tgk bby derang..cium...peluk..menyusukan...saya skali pown x pernah..tp hari ni, sy dpt buat semua tu..
pada awalnya sy agak kekok..almaklumlah, x pernah pown buat cmni..then wayar kt auf der sane sini, tkut gak mama nk pgg auf...mse sesi berjalan, auf tdo dgn lenanya atas dada mama, mgkin terasa bahang bdn mama n degupan jantung mama kot...bahagia nye rse..mse tu la tau auf sgt perlukan sokongan dr segi mental..klu la tau dr awl..lme dh buat tau...bia cpt auf sht...mse sesi tuh kedengaran kuat betul bunyi oksigen yg dipasang kt auf...cian auf..mst x selesa kn syg..nk tdo mst x lena sbb bunyi tu...tp nk buat cemane...klu auf nk chat cpt mst kne pakai jgk...nt dh chat x mo dh pakai mesin oksigen ag...for the 1st sessi, doc juz benarkan sy buat dlm 30 minit shj...hurm...cptnye...rse x puas ag dok peluk auf...doc kate for 1st time mmg x ley lelame...tkut bby kne infection dok lua lelame...almaklumla...auf kn x kuat lg antibodi die...sng jer nk kne penyakit...emm...sy redha for auf...then tnye doc, ble bley buat ag??doc kte hari2 pown bley tp still x ley lelame...yeaaaaa....seronoknyer...sbb pasni klu dtg jenguk auf ley la peluk cium die lagi kn...hehe...terasa hidup lebih bermakna...perasaan jd ibu semakin tmbuh dlm hti (sbb sblm ni x penah rse dukung ank sdri, ble dpt dukung..heaven sgt...)...lps dpd tu stp kli dtg pasti sy akn buat kaedah ni...nk bgi sepenuh sokongan kt auf tuk trus survive..nafikan ckp doc yg kt auf cme der harapan 50-50..mama tau auf boleh...
disamping auf melalui kaedah tu, doc der jgk gtau yg mgkin auf akn diberi sejenis ubt untk tempoh 10 hari, doc kate mb ubt tersebut mempunyai effect pd masa akn dtg, doc nyatakan juga, kemungkinan ianya akan mengganggu perkembangan auf n auf mungkin akan kureng sket dlm bab matematik (x pe la, mama ley asuh auf smpai terer...hehe..)...tp doc juz bg kemungkinan shj...mgkin ianya terjadi, mungkin ianya x terjadi, ianya bergantung, tiada peratusan khas yg boleh digambarkan oleh doc...segalanya mungkin...doc kate ubt ni akn membantu menguatkan paru2 auf..sblm doc memberikan ubt ni kt auf (x pasti lak ape name ubt tuh sbb bhs doc, x fhm sgt) doc mmg kne terangkan kt parents either setuju or x...so, slpas kami berbincang, kami bersetuju untuk membenarkan auf diberi ubt tersebut..untuk kebaikan auf...kte mestilah mencuba, sbb mungkin perkara tersebut tidak terjadi itu ada, so kami redha..aslkan auf cpt sht..
so selepas dpt sesi pertama kangaroo care, sy kerap kali melakukan kaedah tu...sehinggalah sy habis cuti bersalin n start keje..setiap ptg selepas balik kije, lokasi utama yg perlu sy tuju ialah NICU HSB, sy mesti n wajib menjenguk anak bujang kesayangan sy dan melakukan kaedah itu tnpa putus asa, sampaikan derang pown dh knl mama sbb ske buat kangaroo care n mama akn ambil sdri segala peralatan ble nurse2 tu bz...dh mcm umh sdri plak kn...hehe..papa akn jenguk auf 2 hari skali, sbb tpt kije papa jauh, n papa kne cari nafkah lebih utk kami...mama fhm..n auf pn fhm... :)..setiap hari mama akn hantar bekalan susu untuk auf (yg mama dok perah hari2 kt opis)..n hari2 mama akn lewat sampai umh..alhamulillah papa fhm..
disebabkan sy selalu lmbt smpai umh, sy dengan rendah diri nya memohon jasa baik boss sy tuk balik awl sedikt dpd biasa, sbb rsu gak balik sengsorg memalam...alhamdulillah, pihak syarkt memahami n membenarkan sy pulang awl jam 4.30pm setiap hari sehingga lah auf keluar wad..selepas buat kaedah itu, keadaan auf bertambah baik...klu dlunya kadar oksigen aufprnh mencecah 60%, semakin hari ianya akn turun sehinggalah auf di extubated (bukak salur pernafasan melalui mulut) then tukar ke hidung..kadar oksigen direndahkan..dan akhirnya auf menggunakan saluran oksigen melalui hidung..syukur ya Allah...
kegembiraan kami ditambah dgn berita baik oleh doc yg pendarahan di otak sudah hilang n pemeriksaan di IJN mengesahkan lubang pada jantung auf telah tertutup..kuasa Allah, tiada siapa yg dpt menyangkal..apa yg DIA rancang tiada siapa yg tahu...Alhamdulillah...kami sgt bersyukur..tiada kata2 yg dpt digambarkan..
sesi mama bersama auf, sbnrnya papa pn ley buat sesi ni, tp papa malu..hehe...see, lena je die tdo...
inside da incubator was auf..mse ni otw ke IJN..nek ambulan...nenoneno...yg pgg incu tu doc Sazli yg mengiringi kami...
another session with auf..cenonet jer auf kn...bdn bsar tapak tgn mama je...cian die..byk tol wyar selirat sane sini...
auf awake..mase ni dh tukar jnis len lak bantuan pernafasan nyer....kcil skt n kandungan oksigen pown x byk sgt..
1st auf outside incubator..n 1st day pakai baju...hehe..
hisap jari...mase ni auf lom pernah ag direct breastfeed ngan mama coz doc tkut die tersedak or x ckup tenaga/nafas...tp mcm die dh ley sucking jer kn...hehe...then pada suatu hari, sy telah membuat sesuatu ngan auf tanpa pengetahuan doc, tp x merbahaya la..hoho...nt sy sambung next en3 kay..tenkiu for read my celoteh... :)..klu der pape leave la comment yer...
Thursday, May 31, 2012
::my 1st experience become a mama part V::
Assalammualaikum dan salam sejahtera,
Sejuk betol rase econ pagi ni...dh berlapis2 dh kain salut bdn...tp sejuk gak..almaklumlah...lemak kurg...kikiki...ok, stop mengarut...lets kte sambung cter smlm okeyh....
Alhamdulillah, hari2 baru auf di HSB semakin ceria dan terdapat peningkatan berat bdn kt auf...bersyukur sgt...rupe2nye kt NICU HSB ni mereka akan menimbang setiap bayi untuk setiap hari bagi mengetahui perkembangan mereka, samada berat naik or turun...rupe2 nya, mase hari pertama auf di HSB mereka telah menimbang brt nye...cuma 645gram (klu x silap)..cer la bayangkan berat semasa lahir nya ialah 1.1kg...ble timbang balik tggl segitu jer beratnya...Ya Allah...kesiannya anak mama...ptt la die mcm x bermaya jer...
mb mse di hosp swasta mereka hanya memberi minum susu 13cc bagi setiap 3 jam berbeza dengan di HSB mereka memberi minum 16cc bagi setiap 2 jam dan akan ditambah cc nye mengikut brt bby...kn ke besar bezanya..hurm...mgkn setiap doc mempunyai pendapat yang berbeza, kami yang x tau ape2 ni juz ikutkan shj, asalkan yang terbaik utk si kecik...pada masa ni mama yang dalam tempoh berpantang hampir terlupa tentang pantang sbb lebih memikirkan keadaan auf..
hehe...jln nk laju jer...teringat lagi mase auf kne transfer ke HSB, sy yang dok skali ngan auf dlm ambulan, mse ni hubby bawak kete follow kt blakang...dlm ambulan Allah je tau perasaan sy, airmata jgn ckp la..risau x terkata, walaupun jarak antara hospital x la jauh sgt, tp still der risiko..yer la mse tu auf mmg x stabil lgsg...rsu der pape yg terjadi dlm perjalanan..ble sesampai di hosp. sy jln bukan men laju ag ikut mereka sorong auf sampaikan nurse tu ckp...akk ni mak bby ker...then sy jwb "ya"..then nurse ckp...laju nye jln kak...bkn dlm pantang ag ker??? aah erk...mse tuh bru teringat, dlm pantang mmg x ley jln lelaju...tp mse tu keadaan memaksa, blasah jer...sbb nt x tau auf dok ktner sbb hby x smpi ag...smpi jer NICU auf ditempatkan di dlm ZON MERAH di mana tempat bagi bayi yang kritikal selepas dilahirkan dan mereka dgn pantas n tuntas nyer menjalankan prosedur yg sepatutnya, sy pown x spesifik ape die...then sy disuruh utk dftr kn bby...tu pown sy yg wt sdri...hehe..mse tu x igt dh bdn skit ke pe...alhamdulillah...sumenyer selesai...dh lepas sume beres baru la rse kaki n bdn ni skit gler...hohoho..
bermula la episod saya berulang alik dpd beranang ke sg. buloh..pd mulanya sy nk stay skali ngan bby..tp sy dinasihatkan supaya balik dan berehat memandangkan sy masih berpantang dan bb perlukan perhatian penuh dpd doc. sy dgn brt hati terpaksa menerima, sbb itu yg terbaik utk auf...bayangkan, x pernah walau sekali pown sy dpt mencium auf apetah lagi memeluk auf...sayu sgt hati..x terbilang berapa kali menitis air mata ble teringat kn auf ..tp sy redha..
dlm tempoh sy berpantang, kami hanya jenguk auf 2 hari sekali shj untuk menghantar susu badan dan bekalan pampers dn wipe tissue (di swasta kami x penah dok pk psl die nyer pampers, tp kt cni kami kne beli sdri..hehe..yer la...bpe rmi lak gov nk tanggung yer x..mmg t/jwb kmi..), kerana jarak yg agk jauh...setiap kali pergi jenguk auf perkara pertama yg akan kami lakukan ialah tgk berat die, samada nek or trun...der buang air or x..(rsu gak klu x buang air tkut der masalah len) then kuantiti susu yg die minum dan kadar O2 yg digunakan...itulah rutin kami..alhamdulillah, so far segalanya nampak ok..
sehingga la pada suatu hari....
seiingat saya selepas sebulan setengah auf masih berada di dalam NICU ZON MERAH mase ni sy br jer selesai berpantang dan kami pergi menjenguk auf..kebetulan ketika itu doc pakar bersama beberapa doc len sdg membuat rondaan di NICU. kami mengambil kesempatan utk bertanyakan lebih lanjut ttg auf, dengan harapan perkara yg positif akn kami dengar.
tp hati kami ketika itu hancur luluh apabila doc menyatakan bhw auf hanya mempunyai peluang 50-50 shj...sbb auf mempunyai masalah paru2 yg kronik kerana masih tidak boleh mengurangkan kadar O2 pada kadar yang sepatutnya dan masih intubated dlm tempoh yg lame iaitu 1 bulan setengah. doc menyatakan lagi bhw auf mungkin akan pulang berbekalkan mesin O2, dan ianya memakan kos yg amat tinggi. doc siap tnye apa pekerjaan kami dan mampukah kami utk membiayai semua tu?..hurm...apakah maksud yg tersirat doc tu?hati saya yang luluh mendengar perkembangan auf + dengan pertanyaan doc tu td langsung x memberi sebarang semangat..sekiranya ianya berlaku doc, nyawa sanggup sy gadaikan utk memenuhi keperluan auf..x perlu la ditanya soalan begitu yg hanya menghiris hati kami. akn kami usahakan seupaya yg mampu..pada ketika itu, hanya airmata yg dpt menggambarkan segala yg berada di hati..terasa ingin melaung..kaki yg berpijak terasa semakin lemah..mujur suami berada di sisi memberi semangat dan kekuatan.
selepas mendengar penjelasan doc, sy tatap wajah auf dalam2, auf seolah2 mengerti perasaan sy ketika itu..
terasa nk dipeluk tubuh cilik auf...rse nyer nk teman auf setiap masa, tp semua itu x dibenarkan..kami pulang dengan perasaan yg sgt sedih..semalaman x dpt lelapkan mata, setiap kali terpejam, wajah auf yg berada di minda..keadaan sy yg agak stress memaksa suami utk x berkerja keesokan hari..rsu bnd x diingini berlaku..almaklumlah, bru habis berpantang, then stress..possible utk meroyan tu ada..kepada family tpt sy mengadu, setiap kali mereka call, pasti airmata yg keluar dulu sebelum suara yg keluar..mereka pown begitu..mereka memberi sy semangat dengan menyatakan "Doa Ibu Adalah Mustajab"..ya itulah kata2 semangat sy...setiap kali solat, pasti itulah yg di pohon...mengharap segalanya tidak seprti yang diperkatakan oleh doc. selepas itu kami tidak lagi dtg selang 2 hari, malah kami akn dtg jenguk auf setiap hari utk memberi semangat kpd auf trus berjuang. zikir dan selawat x lekang di mulut bagi semangat kt auf...biar auf kuat seperti namanya..berjuang sehabisnya..kami mengharapkan keajaiban terjadi..kami mengharap auf sihat seperti bayi lain....
pada suatu hati doc telah menyarankan kepada saya untuk membuat satu teknik yang boleh merangsang perkembangan bayi dan psikologi bayi supaya bayi lebih strong...apekah teknik itu???nanti sy kongsikan next en3 ok...sbb en3 ni dh pnjg sgt...hehe...
sebelum ending en3 ni...
sekilas gamba auf mase dlm incubator.
kte berjumpa di next en3 ok...wasalam...
Sejuk betol rase econ pagi ni...dh berlapis2 dh kain salut bdn...tp sejuk gak..almaklumlah...lemak kurg...kikiki...ok, stop mengarut...lets kte sambung cter smlm okeyh....
Alhamdulillah, hari2 baru auf di HSB semakin ceria dan terdapat peningkatan berat bdn kt auf...bersyukur sgt...rupe2nye kt NICU HSB ni mereka akan menimbang setiap bayi untuk setiap hari bagi mengetahui perkembangan mereka, samada berat naik or turun...rupe2 nya, mase hari pertama auf di HSB mereka telah menimbang brt nye...cuma 645gram (klu x silap)..cer la bayangkan berat semasa lahir nya ialah 1.1kg...ble timbang balik tggl segitu jer beratnya...Ya Allah...kesiannya anak mama...ptt la die mcm x bermaya jer...
mb mse di hosp swasta mereka hanya memberi minum susu 13cc bagi setiap 3 jam berbeza dengan di HSB mereka memberi minum 16cc bagi setiap 2 jam dan akan ditambah cc nye mengikut brt bby...kn ke besar bezanya..hurm...mgkn setiap doc mempunyai pendapat yang berbeza, kami yang x tau ape2 ni juz ikutkan shj, asalkan yang terbaik utk si kecik...pada masa ni mama yang dalam tempoh berpantang hampir terlupa tentang pantang sbb lebih memikirkan keadaan auf..
hehe...jln nk laju jer...teringat lagi mase auf kne transfer ke HSB, sy yang dok skali ngan auf dlm ambulan, mse ni hubby bawak kete follow kt blakang...dlm ambulan Allah je tau perasaan sy, airmata jgn ckp la..risau x terkata, walaupun jarak antara hospital x la jauh sgt, tp still der risiko..yer la mse tu auf mmg x stabil lgsg...rsu der pape yg terjadi dlm perjalanan..ble sesampai di hosp. sy jln bukan men laju ag ikut mereka sorong auf sampaikan nurse tu ckp...akk ni mak bby ker...then sy jwb "ya"..then nurse ckp...laju nye jln kak...bkn dlm pantang ag ker??? aah erk...mse tuh bru teringat, dlm pantang mmg x ley jln lelaju...tp mse tu keadaan memaksa, blasah jer...sbb nt x tau auf dok ktner sbb hby x smpi ag...smpi jer NICU auf ditempatkan di dlm ZON MERAH di mana tempat bagi bayi yang kritikal selepas dilahirkan dan mereka dgn pantas n tuntas nyer menjalankan prosedur yg sepatutnya, sy pown x spesifik ape die...then sy disuruh utk dftr kn bby...tu pown sy yg wt sdri...hehe..mse tu x igt dh bdn skit ke pe...alhamdulillah...sumenyer selesai...dh lepas sume beres baru la rse kaki n bdn ni skit gler...hohoho..
bermula la episod saya berulang alik dpd beranang ke sg. buloh..pd mulanya sy nk stay skali ngan bby..tp sy dinasihatkan supaya balik dan berehat memandangkan sy masih berpantang dan bb perlukan perhatian penuh dpd doc. sy dgn brt hati terpaksa menerima, sbb itu yg terbaik utk auf...bayangkan, x pernah walau sekali pown sy dpt mencium auf apetah lagi memeluk auf...sayu sgt hati..x terbilang berapa kali menitis air mata ble teringat kn auf ..tp sy redha..
dlm tempoh sy berpantang, kami hanya jenguk auf 2 hari sekali shj untuk menghantar susu badan dan bekalan pampers dn wipe tissue (di swasta kami x penah dok pk psl die nyer pampers, tp kt cni kami kne beli sdri..hehe..yer la...bpe rmi lak gov nk tanggung yer x..mmg t/jwb kmi..), kerana jarak yg agk jauh...setiap kali pergi jenguk auf perkara pertama yg akan kami lakukan ialah tgk berat die, samada nek or trun...der buang air or x..(rsu gak klu x buang air tkut der masalah len) then kuantiti susu yg die minum dan kadar O2 yg digunakan...itulah rutin kami..alhamdulillah, so far segalanya nampak ok..
sehingga la pada suatu hari....
seiingat saya selepas sebulan setengah auf masih berada di dalam NICU ZON MERAH mase ni sy br jer selesai berpantang dan kami pergi menjenguk auf..kebetulan ketika itu doc pakar bersama beberapa doc len sdg membuat rondaan di NICU. kami mengambil kesempatan utk bertanyakan lebih lanjut ttg auf, dengan harapan perkara yg positif akn kami dengar.
tp hati kami ketika itu hancur luluh apabila doc menyatakan bhw auf hanya mempunyai peluang 50-50 shj...sbb auf mempunyai masalah paru2 yg kronik kerana masih tidak boleh mengurangkan kadar O2 pada kadar yang sepatutnya dan masih intubated dlm tempoh yg lame iaitu 1 bulan setengah. doc menyatakan lagi bhw auf mungkin akan pulang berbekalkan mesin O2, dan ianya memakan kos yg amat tinggi. doc siap tnye apa pekerjaan kami dan mampukah kami utk membiayai semua tu?..hurm...apakah maksud yg tersirat doc tu?hati saya yang luluh mendengar perkembangan auf + dengan pertanyaan doc tu td langsung x memberi sebarang semangat..sekiranya ianya berlaku doc, nyawa sanggup sy gadaikan utk memenuhi keperluan auf..x perlu la ditanya soalan begitu yg hanya menghiris hati kami. akn kami usahakan seupaya yg mampu..pada ketika itu, hanya airmata yg dpt menggambarkan segala yg berada di hati..terasa ingin melaung..kaki yg berpijak terasa semakin lemah..mujur suami berada di sisi memberi semangat dan kekuatan.
selepas mendengar penjelasan doc, sy tatap wajah auf dalam2, auf seolah2 mengerti perasaan sy ketika itu..
terasa nk dipeluk tubuh cilik auf...rse nyer nk teman auf setiap masa, tp semua itu x dibenarkan..kami pulang dengan perasaan yg sgt sedih..semalaman x dpt lelapkan mata, setiap kali terpejam, wajah auf yg berada di minda..keadaan sy yg agak stress memaksa suami utk x berkerja keesokan hari..rsu bnd x diingini berlaku..almaklumlah, bru habis berpantang, then stress..possible utk meroyan tu ada..kepada family tpt sy mengadu, setiap kali mereka call, pasti airmata yg keluar dulu sebelum suara yg keluar..mereka pown begitu..mereka memberi sy semangat dengan menyatakan "Doa Ibu Adalah Mustajab"..ya itulah kata2 semangat sy...setiap kali solat, pasti itulah yg di pohon...mengharap segalanya tidak seprti yang diperkatakan oleh doc. selepas itu kami tidak lagi dtg selang 2 hari, malah kami akn dtg jenguk auf setiap hari utk memberi semangat kpd auf trus berjuang. zikir dan selawat x lekang di mulut bagi semangat kt auf...biar auf kuat seperti namanya..berjuang sehabisnya..kami mengharapkan keajaiban terjadi..kami mengharap auf sihat seperti bayi lain....
pada suatu hati doc telah menyarankan kepada saya untuk membuat satu teknik yang boleh merangsang perkembangan bayi dan psikologi bayi supaya bayi lebih strong...apekah teknik itu???nanti sy kongsikan next en3 ok...sbb en3 ni dh pnjg sgt...hehe...
sebelum ending en3 ni...
sekilas gamba auf mase dlm incubator.
kte berjumpa di next en3 ok...wasalam...
Wednesday, May 30, 2012
::my 1st experience become a mama part IV::
Assalammualaikum...
wah...lame betul x menjengah blog...dh len rupenye..hampir tersesat hamba..akeke...diam x diam..almost 5 months kn x hapdet pape kt cni...ok...skang bru terase nk hapdet...
last en3 sy der share bout my experience kn...hehe...ok skang bru nk smbung...gile lame dok...kikiki...
ok...selepas saat kelahiran telah sy lepasi...bermula la satu fasa baru yang besar dan amat menguji fizikal dan mental...
setelah dilahirkan...bayi lelaki yg diberi nama Muhammad Auf Huzaifah yang dilahirkan seberat hanya 1.1kg...doktor yang merawat di KPJ Ampang Puteri ialah Dr. Wong Yoke Peng...Dr. menyatakan bahawa auf mengalami masalah paru2 yang tidak matang akibat daripada kelahiran yang terlalu awal iaitu pada usia 26 minggu..kami yang masih tidak mempunyai apa-apa pengalaman ini mendengar prnyataan dr tersebut dgn kurg faham...then dr. menerangkan lagi auf perlukan bantuan O2 (intubated) sehingga pada satu tahap paru2 auf grow n matang...and it may take time.and no estimate time, ianya bergantung kpd kekuatan bayi itu sdri..
pada masa itu, kami pasrah mendengar penjelasan dr. dgn tenang, dan sentiasa berdoa agar auf diberi peluang utk trus berjuang dan kami diberi kekuatan utk menempuhi dugaan ini dan berpeluang utk menjaga sebaiknya amanah yng diberikanNya.
Pelbagai prosedur telah dilakukan..hanya yang terbaik utk seorang insan cilik yg baru mengenal dunia...walaupun pada ketika itu mata si kecil hanya terpejam mungkin kerana tiada kederatnya..die perlukan kekuatan utk terus bertarung. pada suatu hari dr. menyatakan bahawa auf mengalami sedikit pendarahan di otak nya dan terdapat lubang pada jantung nya..hal ini mmg simptom yang biasa dialami oleh bayi pramatang..tetapi, pada masa kini dengan teknologi yang ada, ianya akn sembuh mengikut pembesaran bayi, dan ianya mengambil masa.
setiap hari hospital akan menelefon kami menyatakan mengenai caj yang dikenakan..kerana mereka takut ianya melebihi limit yang ditetapkan...hurmm...kadangkala, terdetik di hati...adakah duit itu lebih bermakna dpd nyawa yg perlu diselamatkan.???hospital swasta..mmg kelaziman mereka begitu...kami pown tersalah langkah pada awalnya, kerana tidak pergi ke hospital kerajaan, bkn x nk pergi...cuma kami x mengetahui pada ketika itu apa yg perlu kami lakukan kerana kami tiada penglaman...setelah melihat kos yang tinggi, kami berbincang dengan dr. untuk ditempatkan di mana2 hospital kerajaan di area lembah klang memandangkan kami tinggal di area tersebut..dr. pn telah bersetuju dengan permintaan kami dan berjanji akan membantu utk mendapatkan tempat di mana2 hspital kerajaan.
Alhamdulillah, dengan usaha doktor dan berkat kesabaran kami, auf mendapat tempat di hospital kerajaan iaitu di Hospital Sungai Buloh, setelah seminggu kami menanti jawapan..akhirnya dimakbulkan juga doa kami..barulah kami tahu tidak semudah yang di sangka untuk kita minta tukar daripada swasta dan kerajaan..mungkin ini permulaan yang baik..alhamdulillah...Auf hanya berada di APSH 12 hari sahaja, kos perubatan jgn ditanya..pasti mencecah puluhan ribu..mujur pihak majikan sya mempunyai peruntukan untuk ibu dan anak..beban kami ringan sedikit..kami hanya menanggung kos perubatan 20% daripada jumlah besar, ianya akan dilakukan dengan potongan gaji...bak kata org..duit boleh dicari...nyawa anak tiada nilai..
bermula la episod baru Auf di hosp. baru...ketika umurnya 12 hari...
2nd day auf di HSB..(actually kami dilarang utk capture ape2 gamba, tp ni amik curi2 utk simpanan peribadi kami...hehe)
Baru bersemangat die nk bukak mata...
Betullah apa kata org, walaupun layanan di hospital kerajaan tidaklah istimewa sangat, tpi dari segi melaksanakan tugas, mereka memang cekap...mungkin sebab hari2 mereka terima kes seperti auf ni..
kami sangat bersyukur kerana dapat ditempatkan di sini, kerana kami difahamkan HSB merupakan hospital ke 2 tercanggih di Malaysia dan mereka mempunyai pakar untuk kanak2 seperti auf. biarlah sedikit jauh, kami x kisah, asalkan auf mendapat perubatan yang terbaik n die cpt sht.
at dis time auf kena kuning..tinggi sgt...sehingga 300 tahap kuningnya...doc kt ctu kate bdk prem mmg akn jd cenggini..at dis time mama kne amik darah tuk match ngan darah auf..sbb auf perlukan darah tambahan bagi menurunkan kuning nya...mase dlu kne amik darah sket nyer tkut...tp mase ni, rase nk bagi semua darah mama kt auf rsenye tau...(baru tau cemane rasenyer pengorbanan seorang ibu..)
lagi gamba auf...
sebenarnya byk ag nk share..tapi memandangkan mcm dh pjg sgt..kte sambung next en3 ok....tunggu...hehe...
wah...lame betul x menjengah blog...dh len rupenye..hampir tersesat hamba..akeke...diam x diam..almost 5 months kn x hapdet pape kt cni...ok...skang bru terase nk hapdet...
last en3 sy der share bout my experience kn...hehe...ok skang bru nk smbung...gile lame dok...kikiki...
ok...selepas saat kelahiran telah sy lepasi...bermula la satu fasa baru yang besar dan amat menguji fizikal dan mental...
setelah dilahirkan...bayi lelaki yg diberi nama Muhammad Auf Huzaifah yang dilahirkan seberat hanya 1.1kg...doktor yang merawat di KPJ Ampang Puteri ialah Dr. Wong Yoke Peng...Dr. menyatakan bahawa auf mengalami masalah paru2 yang tidak matang akibat daripada kelahiran yang terlalu awal iaitu pada usia 26 minggu..kami yang masih tidak mempunyai apa-apa pengalaman ini mendengar prnyataan dr tersebut dgn kurg faham...then dr. menerangkan lagi auf perlukan bantuan O2 (intubated) sehingga pada satu tahap paru2 auf grow n matang...and it may take time.and no estimate time, ianya bergantung kpd kekuatan bayi itu sdri..
pada masa itu, kami pasrah mendengar penjelasan dr. dgn tenang, dan sentiasa berdoa agar auf diberi peluang utk trus berjuang dan kami diberi kekuatan utk menempuhi dugaan ini dan berpeluang utk menjaga sebaiknya amanah yng diberikanNya.
Pelbagai prosedur telah dilakukan..hanya yang terbaik utk seorang insan cilik yg baru mengenal dunia...walaupun pada ketika itu mata si kecil hanya terpejam mungkin kerana tiada kederatnya..die perlukan kekuatan utk terus bertarung. pada suatu hari dr. menyatakan bahawa auf mengalami sedikit pendarahan di otak nya dan terdapat lubang pada jantung nya..hal ini mmg simptom yang biasa dialami oleh bayi pramatang..tetapi, pada masa kini dengan teknologi yang ada, ianya akn sembuh mengikut pembesaran bayi, dan ianya mengambil masa.
setiap hari hospital akan menelefon kami menyatakan mengenai caj yang dikenakan..kerana mereka takut ianya melebihi limit yang ditetapkan...hurmm...kadangkala, terdetik di hati...adakah duit itu lebih bermakna dpd nyawa yg perlu diselamatkan.???hospital swasta..mmg kelaziman mereka begitu...kami pown tersalah langkah pada awalnya, kerana tidak pergi ke hospital kerajaan, bkn x nk pergi...cuma kami x mengetahui pada ketika itu apa yg perlu kami lakukan kerana kami tiada penglaman...setelah melihat kos yang tinggi, kami berbincang dengan dr. untuk ditempatkan di mana2 hospital kerajaan di area lembah klang memandangkan kami tinggal di area tersebut..dr. pn telah bersetuju dengan permintaan kami dan berjanji akan membantu utk mendapatkan tempat di mana2 hspital kerajaan.
Alhamdulillah, dengan usaha doktor dan berkat kesabaran kami, auf mendapat tempat di hospital kerajaan iaitu di Hospital Sungai Buloh, setelah seminggu kami menanti jawapan..akhirnya dimakbulkan juga doa kami..barulah kami tahu tidak semudah yang di sangka untuk kita minta tukar daripada swasta dan kerajaan..mungkin ini permulaan yang baik..alhamdulillah...Auf hanya berada di APSH 12 hari sahaja, kos perubatan jgn ditanya..pasti mencecah puluhan ribu..mujur pihak majikan sya mempunyai peruntukan untuk ibu dan anak..beban kami ringan sedikit..kami hanya menanggung kos perubatan 20% daripada jumlah besar, ianya akan dilakukan dengan potongan gaji...bak kata org..duit boleh dicari...nyawa anak tiada nilai..
bermula la episod baru Auf di hosp. baru...ketika umurnya 12 hari...
2nd day auf di HSB..(actually kami dilarang utk capture ape2 gamba, tp ni amik curi2 utk simpanan peribadi kami...hehe)
Baru bersemangat die nk bukak mata...
Betullah apa kata org, walaupun layanan di hospital kerajaan tidaklah istimewa sangat, tpi dari segi melaksanakan tugas, mereka memang cekap...mungkin sebab hari2 mereka terima kes seperti auf ni..
kami sangat bersyukur kerana dapat ditempatkan di sini, kerana kami difahamkan HSB merupakan hospital ke 2 tercanggih di Malaysia dan mereka mempunyai pakar untuk kanak2 seperti auf. biarlah sedikit jauh, kami x kisah, asalkan auf mendapat perubatan yang terbaik n die cpt sht.
at dis time auf kena kuning..tinggi sgt...sehingga 300 tahap kuningnya...doc kt ctu kate bdk prem mmg akn jd cenggini..at dis time mama kne amik darah tuk match ngan darah auf..sbb auf perlukan darah tambahan bagi menurunkan kuning nya...mase dlu kne amik darah sket nyer tkut...tp mase ni, rase nk bagi semua darah mama kt auf rsenye tau...(baru tau cemane rasenyer pengorbanan seorang ibu..)
lagi gamba auf...
sebenarnya byk ag nk share..tapi memandangkan mcm dh pjg sgt..kte sambung next en3 ok....tunggu...hehe...
Sunday, January 29, 2012
::my 1st experience to become a mama::Part III::
assalammualaikum & salam sejahtera,
ni la gambo my lil HERO....
lame tol x menjengah kt blog ni kn...hehe...
byk tol sawang nk kne sapu...kikiki...
ok la, last en3 sy dh share kn sedikit sebanyak scan gambo during my pregnancy....and i promise to share bout my 26 weeks delivery baby kn...
kisahnye bermula cenggini...chewahhh....
kebiasaannya org ygy 1st time ni mmg sgt la kurg pengetahuannya psl mende baru kn..lg2 mcm sy ni yg agk kurg suke membaca...hurmm...very bad...kikiki...
actually 2-3 hari sebelum i'm giving birth, my baby inside sudah up side down...mcm buat putaran kt roller coster pulok...bergerak sgt aktif sehinggakan perut sy ni cam dh der tsunami...huh...skit nyer jg ckp la...sbb at dat time bb pown dh agk besar..sbb 2-3 hari sebelum tu baru je lepas wt detail scan @KPJ Ampang Puteri..mse tu brt bby dh 900g...ok la..doc kte everything goes to normal...
then...seperti biasa sy g kije la kn...travel from beranang-KL dan sebaliknya...hurmmm...around 90km pergi balik + jammed...dgn kete manual...hahaha...sgt la menguji minda....nk dijadikan cter sehari sebelum admit sy dgn rajinnye tlh membantu member opis ni agkat kertas A4...xder la byk..stu kotak besar jer...hehe...tp agkt la stu2 tuk ssn kn...mcm kuat yer dak...poyos gler...membe kte jgn...bhye...sy kte...xder apelah...ok jer...org dgil kan...kikiki...
then x memasal ptg balik kije tu dh mcm der tnde lendir2 + sdkt shj blood cam merah2 cekelat..cam ekor after period tuh...hurmm..cam pelik...tp...pikir..xder ape kot sbb x skt....
tp rupe2 nyer tu la tnda2 menunjukkan pintu rahim mule terbukak...Ya Allah...besok pepagi pas mandi nk g kije perut rse sgt krem...sakit sgt2...mcm senggugut poen der...jap2 sakit...pastu ok...pastu sakit lik...berselang dlm mse setengah jam...then en. suami kte xmo kije then rest la kt umh...tp sakit mkin menjadi2...selepas 2 jam drah dh start kuar...peh...mse tu Allah je tau pe dlm hati ni...sbb mse tu bru nk msuk 27 minggu...means bru 6 bln lebeyh...then...en. suami decide tuk bawak g sepital tpt check-up @ KPJAP....smpi2 jer kt sne ckp kt nurse dh bleeding, nurse pown terkejut sbb bru jer dtg beberape hri sebelum tu wt detail scan...then x yah tgu Q trus msuk blik doc, doc scan then ckp rahim dh terbukak 4 cm...then the worst thing is kaki baby betul2 kt pintu rahim smbil menendang2...adeih...skit nye x dpt nk dibayangkan...then doc kte smbl muke cemas..."Awak dh nk teberanak ni".....what.?????pelik...sbb der ke org bersalin 6 bln lebeyh...konpius...then nurse trus tolak msuk labour room....then kne baring kepala ke bawah...cube bayangkan cemane keadaan nyer...adeih...redha....sbb doc kte nk try tonggeng dl kot2 kaki baby ley masuk balik then doc try to ikat pintu rahim...
1st day..ok lagi...x bpe sakit sgt...tp skit jugk la...ask nurse to give an injection for tahan sakit....
bley la tdo ngan lena....
2nd day...adeih...sakit yg teramat sgt...dh amik painkiller pown msh sgt sakit lagi...5 minit sekali... ++bby yg sedang men bola sepak kot kt dlm perut...bayangkan la...kesakitan yg amat...ptt la org kte skit bersalin ni mmg sgt mencabar...rse skit nk berak sembelit pown der jugak...sepanjang mlm x bley tdo...mengerang kesakitan je...then next morning doc decide to make an operation sbb skit yg x tertanggung oleh sy...lega jer dgr tnpa mengetahui risiko selepas itu...b4 dat paed der gak ckp yg peluang prem bby adlh sgt nipis..50-50...sy redha ape jua yg tersurat mse tu...sbb hnye tu sje yg mampu dilakukan...
pg2 tu dh get ready nk g operation room...nurse dh bersihkan ape2 yg ptt...pki baju nk operate...sain surat....cdgnye 9.30am nk bedah la...tp kte hanya merancang...Allah yg menentukan...tepat jam 9.16am...selamatlah sy melahirkan secara normal+songsang seorang bayi lelaki seberat 1.1kg...Alhamdulillah...mgkn Allah dgr doa aku tkut nk operate...hehe....
mse lahir tu doc sedia kelam kabut sbb x prepare ape2 equipment kt blik tu sbb perancangan nye nk operate kn...habis nurse berlari2 amik equipment...mujur mereka cpt melaksanakan tugas...Alhamdulillah semuanya selamat...my baby terpaksa menggunakan bantuan pernafasan akibat dpd paru2 yg tidak matang, mmg mse msuk dh dpt injection yg skit tuk matangkan paru2 bby, tp itu x ckup memadai...mmg kesian sgt tgk...tp tu utk kebaikan dia jugak...sy redha...
bermulalah episode sy menjadi seorang express mama...hehe..yer la..ngandung x mpi 7 bln pown....
ni nk share skit gambo sebelum dan selepas bersalin...n gambo my lil hero....
ni la muke mse ditonggengkan..ni baru msuk..ley la senyum..hehe....
ni la gambo my lil HERO....
cenggini rupenye rupe ank mama....hehe..alhamdulillah dgn ujian yg Allah dtgkan kpd kte sbb itu semua utk menguji kekuatan hambaNYA...
rsenye ckup la stakat ni en3 kali ni....nt sy akn cter plak psl perjalann hidup HERO sy sepanjang 3 bulan setengah dlm hosp....tgu yeah next en3...nt sy share....daaa...
Subscribe to:
Posts (Atom)